Ιστορία της νήσου Κύπρου
Από την αρχή έως σήμερα
Βαθύς γνώστης της Ιστορίας της Κύπρου, ο συγγραφέας του παρόντος έργου δίνει ένα σύγγραμμα έγκυρο, σφαιρικό και επίτομο. Αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας, με ύλη που έχει ήδη "δοκιμαστεί" πλατιά, τόσο στην Κύπρο όσο και πολύ πέραν αυτής, κι έχει γίνει με ενθουσιασμό δεκτή. Το έργο αυτό βασίστηκε σε όλες τις αρχαίες και μεσαιωνικές γραπτές πηγές, στα πορίσματα της αρχαιολογικής έρευνας, καθώς και σε μελέτη ποικίλου υλικού που βρίσκεται σε ξένα Μουσεία και Βιβλιοθήκες. Επιπλέον, ο συγγραφέας ερεύνησε προσωπικά κάθε γωνιά της Κύπρου, πήρε μέρος σε ανασκαφές και εντόπισε ο ίδιος άγνωστους αρχαιολογικούς χώρους. Γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή, το έργο αυτό έρχεται να προσφέρει στον αναγνώστη μια πλήρη, πιστή, σφαιρική και διαχρονική εικόνα της Κύπρου και της δραματικής και συγκλονιστικής πορείας της ανά τους αιώνες.
Το ημερολόγιο ενός μικρού τρομοκράτη
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ με τα μάτια των παιδιών. Ένα βιβλίο που αναπλάθει τις παιδικές μνήμες και μας πάει στους ηρωικούς χρόνους του 55-59, όπως τους έζησε ένα παιδί.
Κύπρος 1974 Η μεγάλη προδοσία
(Γιάννης Κουριαννίδης, Εκδότης του περιοδικού «Ενδοχώρα»).
"Την Κυριακή θέλω σας ούλλους τζιαμαί" Ήταν τα τελευταία λόγια τζιαι του Μάστρε Μιχάλη τζιαι της Κυρίας Ελένης. Το "Τραπέζι της Κυριακής" είναι στρωμένο, τα πιάτα σχηματίζουν τρίπατα, η Ελένη πουπανωθκιόν να κοκκουφά, τζιαι ο Μιχάλης ήρεμος να ξεφλουδίζει την ντομάτα του.
Μια φορά κι έναν καιρό... έτσι αρχινάει ένα παραμύθι. Ο λαός μας αποφάσισε να φέρει ξανά τη Λευτεριά στο αγαπημένο μας νησί. Έγιναν όλοι μια ψυχή κι ένα στόμα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά και γέροντες τραγούδησαν στον 'Αγγλο κατακτητή "Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά" Έγραψαν μια φορά κι έναν καιρό ηρωικές σελίδες στη ιστορία της πατρίδας μας. Και δεν ήταν παραμύθι.
Μια μέρα που ο Ανδρέας μυρίστηκε κίνδυνο, βγήκε από το χωριό και κρύφτηκε σ'ένα αμπέλι. Σύρθηκε με την κοιλιά και κατέληξε κάτω από μια μεγάλη αμπελιά με πολύ πυκνή φυλλωσιά. Εκεί άρχισε να μιλά με το Θεό. Ένιωθε τόσο ήρεμος, μα ξαφνικά άκουσε κλαδιά να αναδεύονται και στ' αυτιά του έφτασαν αγγλικές κουβέντες. Το αμπέλι γέμισε στρατιώτες! Ταράχτηκε, μα γρήγορα συνήλθε. Πίστευε πως ο Θεός θα τους απομάκρυνε από την κρυψώνα του. Έβλεπε τους σβόλους του χώματος να λιώνουν κάτω από τα άρβυλα των στρατιωτών, μόλις δύο μέτρα από τον ίδιο. Σταμάτησαν! Σταμάτησε και η ανάσα του Ανδρέα για δευτερόλεπτα. Έκλεισε τα μάτια και ξαναζήτησε τη βοήθεια του Θεού... Κι ένιωσε τις κληματόβεργες να γίνονται άσπρες, αγγελικές φτερούγες και να τον σκεπάζουν...
...Τις τελευταίες μέρες πριν τη θυσία του στο Μαχαιρά ένιωθε ότι ο κλοιός γύρω του στένευε ολοένα και περισσότερο. Αποφάσισε να φτιάξει ένα καινούργιο κρησφύγετο που να μην το ξέρει κανένας, εκτός από την ομάδα του. Καθώς δούλευε με τους αντάρτες το μάτι έπεσε στο Μηνά, ένα από τα παλικάρια του που είχε δική του οικογένεια. Ο νους του Γρηγόρη έτρεξε στη γυναίκα του και στα παιδιά του αγωνιστή και του είπε: "εσύ Μηνά δεν πρέπει να μείνεις μαζί μας" Και του έδωσε οδηγίες να φύγει. Μόλις που πρόλαβε να το κάνει πριν αποκλειστούν..."
Χωρίζεται σε πέντε κύριες ενότητες. Η πρώτη περιγράφει τα σχολικά χρόνια του Ευαγόρα. Η δεύτερη παρουσιάζει τη ζωή του σε σχέση με τον απελευθερωτικό αγώνα μέχρι τον απαγχωνισμό του, η τρίτη παραθέτει αναμνήσεις και αφηγήσεις συναγωνιστών και φίλων του Παλληκαρίδη και ακολουθεί η ενότητα στην οποία καταγράφονται αφηγήσεις διαφόρων ανθρώπων. Στην Πέμπτη ενότητα παρουσιάζεται μία επιλογή από το ποιητικό του έργο ενώ στην τελευταία γίνεται αναφορά στα φυλακισμένα μνήματα.
Ο θανατοποινίτης της ΕΟΚΑ Νίκος Τσαρδελλής ανοίγει
το δεφτέρι της καρδιάς του αυτοβιογραφούμενος. Για εφτά μήνες, κάθε νύκτα, ανέμενε στο κελί των μελλοθανάτων να οδηγηθεί στην αγχόνη.
Ποιητικό χρονικό της μεγάλης θυσίας των ηρώων της ΕΟΚΑ, που τάφηκαν στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Τα παιδιά της Κυριακής
"Την Κυριακή θέλω σας ούλλους τζιαμαί" Ήταν τα τελευταία λόγια τζιαι του Μάστρε Μιχάλη τζιαι της Κυρίας Ελένης. Το "Τραπέζι της Κυριακής" είναι στρωμένο, τα πιάτα σχηματίζουν τρίπατα, η Ελένη πουπανωθκιόν να κοκκουφά, τζιαι ο Μιχάλης ήρεμος να ξεφλουδίζει την ντομάτα του.
Σαν παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό... έτσι αρχινάει ένα παραμύθι. Ο λαός μας αποφάσισε να φέρει ξανά τη Λευτεριά στο αγαπημένο μας νησί. Έγιναν όλοι μια ψυχή κι ένα στόμα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά και γέροντες τραγούδησαν στον 'Αγγλο κατακτητή "Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά" Έγραψαν μια φορά κι έναν καιρό ηρωικές σελίδες στη ιστορία της πατρίδας μας. Και δεν ήταν παραμύθι.
Με πίστη στο τίμιο αγώνα μας
Μια μέρα που ο Ανδρέας μυρίστηκε κίνδυνο, βγήκε από το χωριό και κρύφτηκε σ'ένα αμπέλι. Σύρθηκε με την κοιλιά και κατέληξε κάτω από μια μεγάλη αμπελιά με πολύ πυκνή φυλλωσιά. Εκεί άρχισε να μιλά με το Θεό. Ένιωθε τόσο ήρεμος, μα ξαφνικά άκουσε κλαδιά να αναδεύονται και στ' αυτιά του έφτασαν αγγλικές κουβέντες. Το αμπέλι γέμισε στρατιώτες! Ταράχτηκε, μα γρήγορα συνήλθε. Πίστευε πως ο Θεός θα τους απομάκρυνε από την κρυψώνα του. Έβλεπε τους σβόλους του χώματος να λιώνουν κάτω από τα άρβυλα των στρατιωτών, μόλις δύο μέτρα από τον ίδιο. Σταμάτησαν! Σταμάτησε και η ανάσα του Ανδρέα για δευτερόλεπτα. Έκλεισε τα μάτια και ξαναζήτησε τη βοήθεια του Θεού... Κι ένιωσε τις κληματόβεργες να γίνονται άσπρες, αγγελικές φτερούγες και να τον σκεπάζουν...
Γρηγόρης Αυξεντίου
Φάρος Ανθρωπιάς
...Τις τελευταίες μέρες πριν τη θυσία του στο Μαχαιρά ένιωθε ότι ο κλοιός γύρω του στένευε ολοένα και περισσότερο. Αποφάσισε να φτιάξει ένα καινούργιο κρησφύγετο που να μην το ξέρει κανένας, εκτός από την ομάδα του. Καθώς δούλευε με τους αντάρτες το μάτι έπεσε στο Μηνά, ένα από τα παλικάρια του που είχε δική του οικογένεια. Ο νους του Γρηγόρη έτρεξε στη γυναίκα του και στα παιδιά του αγωνιστή και του είπε: "εσύ Μηνά δεν πρέπει να μείνεις μαζί μας" Και του έδωσε οδηγίες να φύγει. Μόλις που πρόλαβε να το κάνει πριν αποκλειστούν..."
Ο Ευαγόρας ο αδελφός μου...αναφορά
Ένα βιβλίο γραμμένο από την αδελφή του Παλληκαρίδη, κα Γεωργία Παλληκαρίδου Ποσπορή. Η συγγραφή του ήταν απαραίτητη για να διασωθεί ζωντανή η ιστορία του τόπου μας αλλά και να διαφυλαχθεί το ανέκδοτο υλικό που η συγγραφέας είχε στην κατοχή της για χρόνια. Μέσα από τις 540 σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται μια συγκινητική αναδρομή για τα παιδικά, νεανικά και μαθητικά χρόνια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη με πλήθος φωτογραφίες και ανέκδοτο υλικό και γίνεται αναφορά στον Ευαγόρα το μαθητή, τον αθλητή, τον ποιητή, τον αγωνιστή.
Γι αυτηνή την πατρίδα
το δεφτέρι της καρδιάς του αυτοβιογραφούμενος. Για εφτά μήνες, κάθε νύκτα, ανέμενε στο κελί των μελλοθανάτων να οδηγηθεί στην αγχόνη.
Φυλακισμένα Μνήματα
Ποιητικό χρονικό της μεγάλης θυσίας των ηρώων της ΕΟΚΑ, που τάφηκαν στα Φυλακισμένα Μνήματα. 
